گفتار کوتاه فرهیختگان

پیام عسل محمدی پس از ابلاغ حکم ظالمانه‌اش

«با هم سر صحبتی را باز می‌کنیم

در نیمه قطع می‌شود

می‌رویم که دیواری بسازیم

ما را نمی‌گذارند که تمام‌اش کنیم

و آوازمان نیز قطع شده.

همه چیز را افق به انجام می‌رساند.

 بر فراز چادرها افواج ستارگان می‌گذرند

گاه خسته، گاه تلخکام،

با این همه مطمئن به راهشان، به راهمان.

رفقا، ما همه چیز را قسمت کردیم، نان را، آب را، سیگار را، غم را و امید را؛ حال می‌توانیم زندگی کنیم یا که بمیریم ساده  و زیبا... بسیار زیبا... انگار که سحرگاهان دری را باز کنیم و به آفتاب و به دنیا صبح بخیر بگوئیم...»